آرمیتا بمون

این دو روز اخبار مربوط به آرمیتا گراوند رو دنبال کردم. خیلی غم انگیزه. یاد اون روزا افتادم که لحظه به لحظه خبرهای نیکا رو میخوندم. چقدر آشناست برنامه های تلویزیونی. دوربین هایی که فقط بعضی جاها رو نشون میدن. "یکی از بستگان" که جای همه حرف میزنه و...

آخه یه دختر نوجوان شانزده ساله سرحال تکواندو کار که قبلش هم میره مغازه یه چیزی میخره و میخوره چطوری ممکنه فشارش بیفته و اونطوری بشه؟ این همه دست و پا زدن و مستند درست کردن فقط منو یاد نیکا میندازه و اون هواپیمای کذایی.

آرمیتا میدونم که دنیا برای تو دنیای قشنگی نبود ولی بمون. بمون تا با هم درستش کنیم.

میدونم که با این سن کم ات چقدر بیشتر از بقیه میفهمیدی و چقدر سخت بود که توی این سن کم برای حقوق اولیه انسانی ات بجنگی. ولی بمون.

هر کدوم از شماها که میرین قلب من تنگ تر و تنگ تر میشه براتون. پس بمون.

به خاطر من به خاطر خانواده ات. به خاطر ایران, بمون

(متاسفانه نمیدونم که این طرح رو کی کشیده. اگر میدونین بگین تا رفرنس بدم)