گرین کارت!!!

بالاخره انتظار تموم شد و منم گرین کارتم رو گرفتم. نه سال گذشت. چقدر زود میگذره. امروز فکر کردم که وای بیشتر از یک دهه هست که دارم مینویسم. چقدر گذشته از اون روزایی که تصمیم داشتم بیام امریکا و نمیدونستم چی میشه و اون روزایی که نمیدونستم بالاخره میتونم اینجا بمونم یا نه.

از چند روز پیش مرتب در مورد کار همونطوری که حدس میزدم کارت ام اشتباهی پست شده بود به آدرس قبلی. با کسی که آپارتمان منو اجاره کرده بود قبلا صحبت کرده بودم که اگر اشتباهی رفت اونجا دوستم بره و ازش بگیره. دیروز نامه آمد که کارتم رسیده و امروز صبح دوستم رفت آدرس قبلی ام. 

با وجود اینکه دیگه میدونستم که امروز کارتم رو میگیرم اما بازم خیلی خوشحال شدم. این دو روز باشگاه هم رفتم و ورزش کردم و شاید به خاطر همین بود که حالم بهتر بود. خیلی هم حوصله کار کردن نداشتم. یعنی نمیتونستم تمرکز کنم. همش فکر این بودن که کی میرم ایران؟ کی بلیت بگیرم؟ از کجا بگیرم. کارم رو چکار کنم و... از الان دیگه میتونم برای خودم هم کار کنم. میتونم هر جا که خواستم و هر کاری و هر چند ساعت بخوام انجام بدم. میتونم هر کشوری که خواستم رو راحت برم. فکر کردم بهترین کار اینه که هر سال برم ایران و موقع رفتن یه کشور رو ببینم و برگشت هم یه کشور دیگه. اینطوری کمتر مسافت ایران و امریکا رو هم خسته میشم. میخوام تا ده سال دیگه