تجربه عجیب کلاس توجیهی کاریابی و بیمه بیکاری

ساعت 4 سعی کردم بخوابم اما تا 6 خوابم نبرد. دو ساعتی خوابیدم و بعد زدم بیرون که برم این جلسه اجباری که برای بیکاری گذاشته بودن. نمیدونم که چرا صدایم گرفته بود. شاید دیشب که بیرون راه میرفتم سرما خوردم شایدم این یکی دو روز که خیلی عطسه میکردم و آلرژی ام بیشتر شده.

بازم انگار اینطوری بود که یه جایی بودم که نباید باشم. همه آدمای اونجا کسانی بودند که شش ماه بود دنبال کار میگشتن و پیدا نکرده بودن. اکثرا یا سن بالا بودند و یا تجربه و مهارت کافی نداشتن. یا رشته های مدیریتی که الان کمتر بازار داره. یکی آمد دو ساعت توضیح داد که برنامه های ایالت چیه. مثلا اینکه میتونین از تحصیل رایگان برای گرفتن مدرک دبیرستان استفاده کنین یا اینکه کلاس آموزش زبان برین. کمک میکنن که رزومه درست کنین و چیزای دیگه.

یه مشاوره خصوصی هم گذاشتن که یه نفر بیاد شخصی راهنمایی کنه. آمد باهام صحبت کرد و رزومه ام رو گرفت. کل مدت لبخند میزد و میپرسید که حالا چرا کار پیدا نکردی و اوضاع مارکت چطوریه. 

منم بهش گفتم که این هفته چند تا اینترویو دارم ولی نمیدونم چرا اینقدر کند هستن.

خیلی دوست داشتم این تجربه ها رو با جزئیات بیشتری مینوشتم چون جالب هستن. کل مدت این حس رو داشتم که آخه من اینجا چکار میکنم.همین چند روز پیش داشتم در مورد حس عدم تعلق ام مینوشتم و امروز باز یه اتفاق خنده دار دیگه افتاد. "حالا ما دکترا دوشتیم فرستادمون کمپ که بریم از اول دبیرستان شروع کنیم. نمیدونم چرو!"  اگر این شخصیت آقوی همساده رو از روی من نساختن از روی کی ساختن؟ یعنی چرا من توی یه موقعیت هایی قرار میگیرم که اصلا ربطی بهم نداره. دیگه این جلسه سه ساعتی اجباری بود وگرنه این ماهی 2000 دلار که میدن رو دیگه نمیدادن. اینم بهتر از هیچیه. حداقل این مدت خرج اجاره خونه و خرد و خوراک ام شده.

اینجا از روی حقوق یه مبلغی رو کم میکنن و بر اساس میزان حقوق وقتی که بیکار بشی بهت یه مبلغی رو پرداخت میکنن. در ازاش باید نشون بدی که دنبال کار میگشتی و جلسات و کنفرانس های کاریابی رو شرکت کنی. یه محل هایی هم گذاشتن برای مشاوره و آموزش تا اینایی که کار پیدا نمیکنن بتونن برگردن سر کار.