ظاهر بینی و تقیلد خلاف موفقیته

یادم میاد بچه که بودیم این روش تقلب نویسی رو اختراع کرده بودم و قبل از امتحانا همه مطالب رو اینطوری خلاصه میکردم و مینوشتم میبردم تا سر جلسه. همیشه هم نمره ام نوزده بیست میشد. یه همکلاسی ای داشتیم که چند بار این برگه رو دست من دید و بنده خدا فکر میکرد که من تقلب میکنم که نمره ام خوب میشه. البته بالاخره متوجه شد که من قبل از امتحان برگه رو میذارم توی کیفم و دیگه باهاش کاری ندارم.

جالبه که تنبل کلاس و زرنگ کلاس به ظاهر از یه روش برای نمره گرفتن استفاده میکنن ولی این کجا و اون کجا. میخوام بگم که چقدر این ظاهر بینی بد هست. حالا فکر کنید یه آدم ظاهر بین به تقلید هم رو بیاره. مثلا بگه فلانی که تقلب نوشته پس منم بنویسم و ببرم سرجلسه. خیلی وقتا توی زندگی همینه. نمیدونم چرا ولی یه عده ای انگار حاضر نیستن راه خودشونو پیدا کنن و مدام منتظرن یکی یه کاری کنه همونو تکرار کنن و انتظار دارن همون نتایج رو هم بگیرن. 

به نظر من مهمترین نکته برای موفقیت اینه که آدم بره اصول رو یاد بگیره و بعدش راه خودشو بر اساس اصول تعریف کنه. بعضی چیزا اصل هست و تغییرش به صرفه نیست ولی معمولا روش ها اصول نیستن و قابل ابداع هستن و  برای هر کسی یه روش خاصی ممکنه بهتر جواب بده یا نده. اینجا دیگه خود آدم باید خلاقیت داشته باشه و راه خودشو تعریف کنه. این نکته ظریفیه که خیلی ها بهش دقت نمیکنن. تا کسی نتونه راه خودشو که فقط مختص به خودش هست پیدا کنه موفق نمیشه.

تقلب نویسی و نقاشی کوچیک

یکی از روش هایی که هر دانش آموز یا دانشجویی باید بدونه تقلب نویسی هست. من فکر میکردم این روش رو خودم اختراع کردم تا اینکه وقتی با بچه های دیگه صحبت میکردم متوجه شدم که خیلی ها از این روش استفاده میکنن. بعدها متوجه شدم حتی در دانشگاه های خارج از کشور هم این روش خیلی رایج هست. البته هنوز خیلی ها بلد نیستن. خودم اینجا به چند تا امریکایی یاد دادم و کلی خوشحال شدن.

شرح تقلب نویسی

یک برگه کاغذ تمیز برمیدارید و تمام نکات حفظی مربوط به درس رو توش به صورت مرتب و دسته بندی شده و خیلی خلاصه مینویسید. قالبش هم اینطوریه: تیتر - محتوا, تیتر - محتوا. خوبه محتوا شماره بندی هم شده باشه. هر قسمت هم باید توی جعبه برای خودش باشه. مهم این جعبه ها چه شکلی در میان. مهم اینه که تمیز و مرتب باشن. حتی خط کش هم لازم نیست. این برگه باید خلاصه تمام کتاب یا جزوه یا هر چیزی که برای امتحان لازم دارید باشه.

نحوه خوندن

تیتر رو میخونید باید بتونید تمام محتوای زیر اون تیتر رو بدون اینکه بهشون نگاه کنید بگید. برای همه تیترها این کار رو تکرار میکنید. اگر نتونستید دوباره باید تیترها رو تکرار کنید. تا قبل از امتحان این کار رو 1000 بار میتونید انجام بدید. دیگه خودتون دستتون میاد که کجاها یادتون میره.

بهبود روش

یکی از راههای بهبود این روش استفاده از نقاشی کوچیکه (باز متد ابداعی از وودی :)) برای این کار نزدیک عنوان هایی که یادتون میره میتونید یک شکلک خاص بکشید. مثلا گل بکشید یا یه چیزی که مثلا حرف اولش یا حروف اولش شما رو یاد اون مورد میندازه. اگر چیزی که میخواهید حفظ کنید یه چیز عجیب غریبه میتونید با وصل کردن اجزاش به هم یک شکلک جدید اختراع کنید و سر امتحان هم اون شکلک کمکتون میکنه که یادتون بیاد موضوع چی بوده. یه بار دیگه با دقت به عکس بالا نگاه کنید ببینید چطوری از نقاشی کوچیک استفاده شده. که برای دانشگاه هاروارد هست و یه شکلک خندان اون وسط دیده میشه. 

البته تعمیم (extension)ی از نقاشی کوچیک خودش به عنوان یه روش پیشرفته دیگه به طور مجزا قابل استفاده است. برای نمونه به این عکس مراجعه کنید:

اینطوری خودم AND و OR رو که توی ریاضی هی فراموش میکردم حفظ کردم و بیشتر از ده ساله که یادم نرفته :)

به نظر من این روش خیلی پیشرفته است و میشه باهاش سختترین مطالب عجیب غریب رو هم حفظ کرد و برای هر امتحانی آماده شد. نقطه ضعف این روش اینه که اگر کثیف و بدخط نوشته بشه هیچ کمکی نمیکنه. چند وقت پیش اینو به یکی از بچه هایی که داشته جامعه شناسی میخوند یاد دادم و برای یک پاراگراف رو توی 4 تا کلمه خلاصه کردم و حفظ کردم و حسابی خوشحال شد. راستش رو بخواهید خودم هم سورپرایز شدم که میتونستم با چند ساعت مطالعه از پس امتحانشون به راحتی بر بیام :)

نمونه

عکس بالا از سایت زیر هست:

https://www.cfa.harvard.edu/~afriedman/CheatSheetsIndex.html

توی سایتش نمونه های دیگه هم هست. من پیشنهاد میکنم حتما یه سری به این سایت بزنید و نمونه های مختلف رو ببینید که دستتون بیاد چطوری باید باشه. البته اینا در حد تیم ملی عالی نوشته شدن و برگه های من اصلا به این خوبی نبودن. بالاخره باید یه فرقی بین کسی که هاروارد میره و من باشه دیگه :)

فرق بزرگ نظام آموزشی امریکا با ایران

یه چیزی که از ترم اول از تفاوت نظام آموزشی امریکا تقریبا  همه کسانی که ایران درس خوندن متوجه میشن اینه که اینجا یه کاری میکنن که درس رو یاد بگیری و نمره خودت رو بگیری. چیزی به اسم خوندن شب امتحان اصلا معنی نداره و کار یادگیری توی کل ترم پخش شده.

من یکی از درس هامو مثال میزنم که ترم اول داشتم. برای این درس ما 7 سری تمرین تحویل دادیم و دو تا امتحان یکی میان ترم و یکی پایان ترم. اولا خیلی برام عجیب بود که اینجا تمرین ها رو نمره میدن اما بعدا متوجه شدم که چقدر عجیب بوده که ما توی ایران تمرینا رو تصحیح نمیکردیم و نمره هاش توی نمره نهایی تاثیر کمی داشت. تمرینای این درس 60% نمره کل درس بود و میان ترم 15% و پایان ترم 25%. یعنی میشه گفت من امتحان پایان ترم رو که میخواستم بدم هیچ نگرانی ای نداشتم که درس رو قبول میشم یا نمیشم. 

مزایایی که این روش داره اینه که استرس امتحان خیلی کم میشه. اونجاهایی از درس که خوب یاد گرفته نشده توی همون طول ترم با تمرین ها رفع میشه. نمره توی کل ترم پخش میشه و دانشجو هم مجبور میشه که درس رو یاد بگیره که نمره اشو بگیره. اگرم یه وقتی یه جایی مشکلی پیش بیاد برای یه کسی اونقدری تاثیر نداره. جالبه بدونید استادی که من کمکش بودم میگفت هر کسی اعتراض کرد برای نمره تمرینش یه کم نمره اشو زیاد کن که چون نمره نهایی وابستگی کمی به اون یه ذره نمره ای که براش زیاد میکنی داره ولی در عوض اون احساس رضایت میکنه. 

البته این روش تدریس تمام وقت دانشجو رو توی طول ترم میگیره. مثلا یکی سه تا درس داره هر هفته باید تمرین تحویل بده و من یادمه که همش داشتم آخر هفته ها تمرین حل میکردم و البته مجبور بودم که درس رو هم یاد بگیرم تا بتونم تمرین رو حل کنم و خیلی از نظر زمانی در مشکل بودم. این ترم هم که آخرین درسم رو دارم هر چند هفته یکبار آخر هفته رو مجبورم بشینم تمرین حل کنم. حتی اگر نخوای هم مجبوری درس رو یاد بگیری که پاس بشی. آخر ترم هم کسی نمیتونه بره پیش استاد بگه مثلا یه ده بده ما پاس بشیم چون نمره اش مجموع ده تا نمره دیگه است و چه بهانه ای میتونه یه نفر بیاره که توی ده تا نمره نتونسته یه نمره درست بگیره!

امیدوارم که یه روزی ما هم بتونیم توی دانشگاه هامون اینطوری درس بدیم که هم دانشجو ها درس رو یاد بگیرن و هم اینکه این همه فشار و استرس برای شب امتحان نباشه. حداقل حالا که نیست امیدوارم که بچه ها خودشون توی طول ترم بخونن یا از استاداشون بخوان که براشون تمرین تعیین کنن که حل کنن و یاد بگیرن. 

این روزا خیلی درگیر کارهای دانشگاه هستم و شاید نرسم که خیلی بنویسم اما ترمم تموم بشه ممکنه سرم آزادتر بشه. 

سلام. سال نو مبارک!

سلام

قول داده بودم بلاگ قبلی برسه به 1 میلیون بازدید یه چیزایی اینجا بنویسم. 

oh my god. 1 million visit? what's happening? 

راستشو بخواهید فکر نمیکردم به این زودی به اینجا برسه مخصوصا اینکه کلا بلاگ تعطیل بود ولی خب دیگه شد منم مجبورم به قولم عمل کنم.

توی این بلاگ دوست دارم چیزایی رو که قبلا قول داده بودم بنویسم و وقت نشده بود بنویسم و یه کمی مثل بلاگ قبلی افکار و نظراتم رو بنویسم. متاسفم برای کسانی که داستان وودی رو دنبال میکردن چون قصد ندارم اینجا ادامه اش بدم. 

سال نو مبارک!

سال خیلی خوبی داشته باشین. ایشالله که چیزای خوبی اینجا بنویسم و از شما هم کلی چیز یاد بگیرم.