دلخوشی های کوچیک یا Enjoy the little things in life

امروز به یه موضوع خیلی خیلی جالب برخورد کردم که اصلا تا حالا بهش دقت نکرده بودم و اونم دلخوشی های کوچیک زندگی هست که تاثیر بسیار عمیقی در سلامت روان آدم داره. این روزها که حال و روز خوشی ندارم فکر میکنم به غیر از حوادث اخیر که هر کدومش مثل تیری توی قلبم بود فکر میکنم که سالها خودم رو از دلخوشی های کوچیکی که داشتم محروم کردم. دلخوشی های کوچیک هر چیزی هست که به آدم حس لذت میده و خیلی راحت هر روز قابل انجام هست. 

در واقع یه زندگی شاد و خوشحال نیاز به اتفاقات خیلی بزرگ نداره. این لحظه های کوچیک و خوشحال کننده هستن که یه زندگی شاد رو تشکیل میدن. خریدن یه ماشین جدید یا یه خونه بزرگ یه اتفاق خیلی بزرگه و بدون شک باعث خوشحالی میشه اما اون خوشحالی پایدار نیست. در حالی که هر روز یه عالمه کارهای خیلی کوچیک میشه کرد که آدم رو خوشحال کنه و نیازی نیست که آدم سالها زحمت بکشه که برای یه اتفاق بزرگ خوشحال بشه.

https://www.youtube.com/watch?v=xKKnOF_PZlk

یه لیست کوتاه از خوشی های کوچیک من:

تماشای طلوع آفتاب کنار ساحل

راه رفتن کنار ساحل و توی آب

شنا توی آب

درست کردن یه غذای جدید

رفتن به یه جای جدید که تا حالا نرفتم

امتحان کردن یه غذای جدید

یاد گرفتن یه چیز جدید که تا حالا اصلا نمیدونستم

تماشای بازی بچه ها

راه رفتن توی یه خیابون زنده

رانندگی طولانی مدت به یه جای دور که تا حالا نرفتم

راه رفتن توی جنگل و کوه

دویدن کنار آب

تماشای یه فیلم خوب توی سینما

خرید از فروشگاه های اقوام مختلف و مخصوصا چیزایی که فقط توی اون فروشگاه هست

مسافرت به جاهایی که نرفتم

پیدا کردن یه آهنگ قشنگ جدید

خوندن یه کتاب متفاوت

تماشای آدما توی یه جای شلوغ

رقصیدن با صدای موسیقی بلند

یه ورزش سنگین با آهنگ ورزشی

نگاه کردن یه چیز خنده دار و خندیدن

نگاه کردن نقاشی های و مجسمه های موزه ها

شستن ماشینم

باز کردن سقف ماشینم و رانندگی توی طبیعت

شرکت توی یه کلاس (بازیگری, ورزش, و ...)

نوشتن خاطرات

نوشتن یه شعر جدید

یه فالوده یا یه بستنی وانیلی

یه بازی والیبال

پارک آبی

تماشای حیوانات  مثلا باغ وحش یا هر جایی

بو کردن یه گل خوشبو

یه شیرینی خوشمزه

انجام یه کار عقب مونده کوچیک

یه حمام خوب با آهنگ و خوندن باهاش

...

اگر از خودم بپرسم که آیا هر روز یکی از کارهای این لیست رو انجام میدم باید بگم که نه. سالهای سال من خوشحالی ام رو هر روز و هر روز با یکی از کارهای این لیست بیشتر و بیشتر میکردم. الان میفهمم که چرا اینقدر من خوشحال بودم و الان نیستم. من دلخوشی های کوچیک ام رو از خودم گرفتم. خودم رو توی خونه حبس کردم و فقط استرس و استرس کشیدم وقتی که اصلا نیازی نبود.

برای رسیدن به هر خواسته ای روحیه از همه چیز مهمتره. اینکه بشینم گریه کنم که چرا اینطوری شد یا اونطوری شد واقعا دردی از کسی دوا نمیکنه. به جای اون باید به مبارزه ادامه بدم. خوشی های کوچیک میتونه خیلی کمک کنه. باید لیست خوشی های کوچیک ام رو بنویسم و بذارم جلوی چشمم و هر روز حداقل یکیشو انجام بدم.