ماه رمضان مبارک

امسال ماه رمضان یه رنگ و بوی دیگه ای داره. چند وقت پیش این عکس رو دیدم و یک آن شکه شدم و با خودم گفتم ای بابا خونه خدا هم تعطیل شد. اونم در و تخته کرده و رفته. چند روز پیش داشتم با مامانم در مورد ماه رمضان حرف میزدم. گفتم امسال کسی نباید روزه بگیره :) گفت چرا؟ گفتم خدا خودش هم خونه نیست چه مهمونیه؟! مامانم اما از ایناست که خیلی مقیده. گفت نه من حاضر نیستم روزه نگیرم. هر روزش رو هم میگیرم. منم گفتم خب اگر روزه بگیری و بعد خدایی نکرده به خاطر اینکه سیستم ایمنی بدنت ضعیف میشه مریض بشی چی؟ هیچی نداشت بگه. گفت فقط اگر علما بگن قبول میکنم. گفتم کدوم علما؟ علم چی؟ اینایی که میگی یک نفرشون هم علم پزشکی نداره. کل دنیا رو به خاطر یه ویروس تعطیل کردن دانشمندهای پزشکی هم علمشون نمیرسه چه برسه به علمای دین. من که تصمیم گرفتم امسال رو روزه نگیرم. به مامانم نگفتم اما پارسال هم هفته آخر خیلی اذیت شدم.

میخواستم اصلا روزه نگیرم اما دلم راضی نشد. تصمیم گرفتم که روزه آب بگیرم و روزایی هم که میرم بیرون یه چیزی بخورم تا بدنم ضعیف نشه. با وجود اینکه فقط آب میخورم هنوزم رفلاکس اسید معده رو دارم و معده ام اسیدیه. نمیدونم این برطرف میشه یا نه. گفتم دو سه روزی صبر کنم ببینم به خاطر اینه که عادت به صبحانه و ناهار داشتم اینقدر معده ام اسیدیه یا اینکه کلا معده از پایبست ویرانه.

(توی پرانتز بگم که اینو ننوشتم که کسی بگه خوش به حالش حتما مریضه روزه نمیگیره. تصمیمم این بود که امسال رو نگیرم به خاطر اینکه دوست ندارم جون کس دیگه ای رو به خاطر اعتقاداتم به خطر بندازم. الان هم وقت اون نیست که دانشمندها بشینن پیدا کنن که آثار روزه داری بر بدن چیه ولی مطمئن که روزه داری بدن رو ضعیف میکنه  چون تجربه اش رو دارم. بنابراین حتی اگر معده ام هم رفلاکس نداشت روزه نمیگرفتم و بعد از اینکه بیماری تموم شد جبران میکردم. اینو برای اونایی نوشتم که شاید فکر کنن دنبال بهانه بودم!)