چند ماه اتلاف زمان

یکی از چیزایی که از روز اولی که آمدم امریکا اذیتم میکنه اینه که نمیتونم برای خودم هر انتخابی میخوام داشته باشم. ویزای دانشجویی شدیدا محدود کننده هست. زمان دانشجویی نمیتونستم هر کاری میخواستم بکنم. الانم که فارغ التحصیل شدم و سر کار هستم بازم تا گرین کارت نگیرم نمیتونم انتخاب داشته باشم.

وقتی وارد این شرکت شدم قرار شد که برام گرین کارت رو فایل کنم. بعد از چند ماه که دیدم خبری نشد, پرسیدم و گفتن که ما قانون داریم که حداقل باید یکسال اینجا باشی. حالا یه شرکت کوچیک هستن و قانون نوشته ای نیست. قبول کردم و موندم. بعد از یکسال شروع کردن و 4 ماه طول کشید که وکیل شرح کار (job description) بنویسه که یک صفحه بیشتر نیست وقتی اعتراض کردم گفتن که نه میخواهیم دقیق باشه. بعد هفت هشت ماه طول کشید که تعیین حقوق (wage determination) بشه.

دیدم واقعا دارن طولش میدن و تصمیم گرفتم که خودم شروع کنم. اینجا برای دکتراها و کسانی که مقاله دارن و کلا شرایط رزومه خیلی خوبی دارن  این امکان وجود داره که خودشون گرین کارت برای خودشون فایل کنن و تقریبا 90 درصد دوستای من اینطوری گرین کارت گرفتن. این شد که با یه وکیل شروع کردم که خودم فایل کنم. بماند که 8000 دلار هم هزینه وکیل دادم و این تقریبا 7 ماه پیش بود. تهیه مدارک و ... تقریبا 6 ماه طول کشید. این کار به طرز باور نکردنی ای زمانبر بود. بیشتر از 1000 صفحه فقط پرینت های مدارک شد.  وکیل ام گفته بود که چون این دو سه سال که فارغ التحصیل شدی توی دانشگاه نبودی و مقاله جدیدی ندادی شانس ات خیلی کمتر شده و این شد که  این مدت یه مقاله دیگه هم آماده کردم اما بعد از اینکه توی یه کنفرانس قبول شد گفت چون citation نداره برای کیس ات قابل استفاده نیست و منم مجبور شدم که مقاله رو پس بگیرم و هزینه کنفرانس رو ندم. البته وکیلی که دارم وکیل مناسبی برای کار من نبود. همآزمایشگاهی های من  که با وکیل های دیگه کار کردن با مقاله های کمتر و سایتیشن های پایینتر بدون مشکل گرین کارتشون رو گرفتن.

دیگه قرار شد بدون مقاله جدید بفرستیم اما درست زمانی که مدارکم تکمیل شد که بفرستم مدارک شرکت هم آماده شد که بفرستن (PERM). دو سه هفته هم علاف این شدم که کارای این وکیل ها رو هماهنگ کنم که تداخلی توی ارسال مدارک پیش نیاد و آخر سر هم تصمیمم بر این شد که مدارکی که وکیل خودم شروع کردم رو فعلا نفرستم تا وکیل شرکت لاکپشت وار چیزایی که آماده کرده رو بفرسته. وکیل شرکت هم توی شرح کار یه اشتباهی کرده و الان نگرانه که یه وقتی به خاطر اون کل پرونده ام قبول نشه. میخواستم مدارکم رو به اسم یه شرکت دیگه فایل کنم که وکیل ام گفت ممکنه پرونده شرکتت به این خاطر قبول نشه. خلاصه این همه تلاش که مدارکم رو بفرستم توی این چند ماه کاملا تلف شد. البته همش برای این بود که معلوم نبود که وضعیت اقامتم چی میشه اما خدا رو شکر چند هفته پیش ویزای کار ام قبول شد و الان نگرانی ای برای موندن ندارم. فقط مونده که هر چی زودتر گرین کارتم فایل بشه که تا یکسال دیگه بیاد که بتونم برگردم ایران خانواده ام رو ببینم.

حس میکنم که خیلی از وقتم امسال برای این مدارک هدر رفت چیزی که شاید قابل اجتناب بود. اگر وضعیت اقامتم مشخص بود این همه مشکل نداشتم. همچنین کاری که برای شرکت خودم کردم یه جورایی از بین رفته است مگر اینکه بتونم یه وقت زیادی بذارم و خودم تبدیل به بزینس اش کنم. 

چند روز پیش یه نگاهی به اهداف امسال کردم و با Excel یه ارزیابی زمانی کردم دیدم به اندازه 3900 ساعت کار بیشتر از زمانی که بعد از کارم دارم کار تعریف کردم. البته اشتباه اصلی این بود که برای فایل کردن این مدارک فقط 60 ساعت زمان پیش بینی کرده بودم که عملا بیشتر از 600 ساعت وقتم رو گرفت و  هنوزم کامل نشده. بسیاری موارد پیش بینی نشده پیش آمد که طول کشید. به همین دلیل مجبور شدم اولویت بندی کنم و فقط دو سه تای اولویت بالاتر که این پرونده و مقاله ام بود رو در نظر بگیرم و بلاگ نویسی رفت کنار.  برای امسال کلی برنامه ریزی داشتم که به همین خاطر به هم خورد. حس میکنم که این چند ماه رو از دست دادم. اگرچه شاید در شرایط نامشخصی بودم و شاید یه جورایی مجبور بودم اما در عمل به نظر میرسه که کارهایی که این مدت کردم تاثیری توی زندگی آینده ام نداره.

حالا که یه جورایی تکلیف این پرونده ها مشخص شده و احتمالا از طرف شرکت مشکلی نیست و پیش میره تصمیم گرفتم که یه برنامه ریزی مجدد کنم و اینبار یه کم واقع بینانه تر زمانبندی کنم که بتونم همه کارهایی که میخوام رو انجام بدم از جمله نوشتن این بلاگ و نوشتن بعضی اتفاقاتی که توی این مدت برام پیش آمد و برام مهم بودن. دوست ندارم خاطرات خوبم پاک بشن