راضی هستم؟

چند وقتیه چند بار بچه ها ازم پرسیدن که حالا راضی هستم یا نه؟ حالا که دکترام تموم شده دوست دارم که دیدگاه خودم رو هم بنویسم.

شرایط کلی من اینه که چهار سال اینجا به عنوان دستیار استاد کار میکردم و ماهی 1650 دلار درآمدم بوده که با دلار الان میشه ماهی شش میلیون و نیم (اواخر ماهی 1950 بود). شش ماهی با حقوق بالای 4000 دلار بودم که هنوزم دارم از پس انداز اون روزها استفاده میکنم. از نظر تحصیلی خیلی توی رشته ام پیشرفت کردم. توی ایران حتی با بهترین استادها هم ممکن نبود چون اینجا دسترسی به talk های آدم های خیلی موفق اصلا قابل مقایسه نبود.الانم یه مدرک دکترا گرفتم که تا آخر عمرم باهام میمونه. الان هم دو ماهی هست که میزبان مامانم هستم و دارم زحماتی رو که سالها برام کشیده جبران میکنم. ایشالله تا یک ماه و نیم دیگه هم هر کاری پیدا کنم یه حقوق حداقل بالای 3000 دلار در ماه میگیرم که معادل دوازده میلیون تومن فعلی هست. یه شرکت هم ثبت کردم که وقتی برم سر کار میتونم پروژه هم کنار کارم بگیرم.

بعضی چیزها مطابق میلم خب پیش نرفت مثلا اون کاری که شش ماه بودم دوست داشتم همینطوری ادامه پیدا میکرد. اگرچه رضایت 100 درصدی ازش نداشتم اما از نظر درآمدی و مفید بودنش خیلی خوب بود. جایی که تابستون کار میکردم و پولمو نداد اگر واقعا راست گفته بود باید تا آخر سال 40-50 هزار دلار درآمد میداشتم که این نه تنها صفر که بلکه منفی شد یعنی پس اندازم هم استفاده شد. بیکاری هم توی روحیه ام بی تاثیر نبود. زمان زیادی رو صرف اپلای برای گرین کارت کردم اما هنوزم نکردم الان دارم فکر میکنم چرا چندین هزار دلار دیگه خودم هزینه کنم وقتی هر شرکتی که برم احتمال 99 درصد این کار رو برام انجام میده و منم فعلا مجبورم برای درآمدم که شده یه جایی کار کنم. انگار همه زمانی که برای گرین کارتم گذاشتم هم از دست رفت. اینا باعث عدم رضایت از وضعیت یکسال گذشته ام شده. 

با این حال در مجموع راضی هستم. خیلی ها فکر میکنند که حالا بیاییم تازه توی 32-33 دکترا بگیریم که چی بشه. من فکر میکنم که این طرز تفکر فقط زمانی میتونست درست باشه که قرار بود برای تحصیل دکترا هزینه بشه. وقتی که برای در قبال خواندن دکترا مبلغی رو دریافت میکنین که معادل (یا بهتر بگم چند برابر) حقوق فعلی اتون هست, خوندن دکترا مثل به شغل جدید هست. حالا وظایفش فرق میکنه ولی درآمد که داره. مثل خیلی شغل های دیگه که بعد از اتمام شغل باید آدم دنبال کار بگرده, خب بعد از دکترا هم آدم باید دنبال کار بگرده. بچه های اینجا هم متوسط 2-3 ماه زمان برای پیدا کردن شغل بعد از تحصیل صرف میکنند. 

البته بله اگر بنده امریکا به دنیا آمده بودم و بعد از فوق لیسانسم یه حقوق سالی 100 هزار دلار پیدا میکردم (یه چیز متوسطی میگم) احتمال زیاد دکترا نمیخوندم چون توی 4-5 سال میشد 400-500 هزار دلار. بعد هم نوشته بودم که رضایت بیشتر به انتظارات ربط داره. راستش انتظار داشتم که تا آخر امسال حداقل 40 هزار دلار پس انداز داشته باشم و این یک چیز کاملا در دسترس بود اما حوادثی که پیش آمد باعث شد که این ممکن نباشه و حتی یک ماه و نیم هم از سال بعد رو هم درآمد نداشته باشم. اما مطمئنم که درست میشه. حتی اگر بر فرض محال بخوام برگردم ایران نه تنها چیزی رو این مدت از دست ندادم بلکه تجربیات گرانبهایی رو کسب کردم که حاضر بودم خیلی بیشتر از اینا براش هزینه کنم. هیچ چیزی برای من از تجربیات در زندگی مهمتر نیست.