ِیک ماه نیویورک

اصلا باورم نمیشه که یک ماه هست نیویورک ام. وقتی آدم کار تمام وقت داره زندگی خیلی زود میگذره و آدم به هیچ چیز اضافه نمیرسه. تازه دارم به زندگی دور از خانه خودم عادت میکنم. 

اینجا که رسیدم با یه اتاق خالی مواجه شدم. کسی که اتاق رو اجاره داده بود همه وسایل رو برداشته بود و هیچی توی اتاق نبود. بهش گفتم که آخه تو یه اتاق پر از وسایل به من نشون دادی و بعد هیچی توش نیست. من فقط برای یک مدت کوتاه اینجا هستم و نمیتونم که برم وسیله بخرم. اونم گفت که نه اینجا همینه و کسی اتاق مبله (furnished) اجاره نمیده. با این سورپرایز چند روزی طول کشید تا یه چند تا از وسیله های ضروری مثل بالش و پتو و ... تهیه کنم. اما نمای اینجا واقعا فوق العاده است. من طبقه 26 یه ساختمون هستم که نمای منهتن رو داره.

شب ها هم برای خودم میرم کنار رودخانه. این رودخانه توی نیویورک فوق العاده است. شیکاگو هم رودخانه داره اما به نظرم نیویورک خیلی قشنگتره. چند شب اول که اصلا انگار توی رویا قدم میزدم.

یه چند روز بارونی هم داشتیم اما در کل هوا خیلی خوب بود بیشتر روزها.

یکی از دوستان هم اینجا آمدن مهمون من بودن. اون مدتی که اون دوستم اینجا بود با هم جاهای خوب نیویورک رو هم رفتیم و گشتیم.

مجسمه آزادی که البته هنوز نمیشه داخلش رفت و باز نکردن.

پارک Little Island

رستوران معروف Ketz که بسیاری از شخصیت های سرشناس دنیا توی این رستوران غذا خوردن. دور تا دور رستوران پر از عکس بود از وینستون چرچیل تا فرانک سیناترا و ... غذاش به نسبت نیویورک خیلی عالی بود و شاید در حد و اندازه های تگزاس هم بود اما گرون بود و یه ساندویچ معمولی شد 30 دلار. ولی به نظرم ارزش داشت.

نمای زیبای منهتن از بروکلین

کشتی (The Vessel). 

ایستگاه World Trace Center که بعد از خراب شدنش توی داستان حمله به برج های دوقلو از اول ساختن. اگر همه ایستگاه های مترو توی نیویورک اینطوری بود من همینجا میموندم :)

موزه زیبا و باورنکردنی Metropolitan ( یا the MET) . فکر کنم توی مصر کمتر از اینجا مومیایی و ستون و اشیا باستانی ببینی. تقریبا کل مصر رو داشتن. برای ایران هم یه سری چیزا بود اما نه به اندازه مصر. من چند ساعتی توی موزه بودم اما نشد همه جا رو کامل و خوب بگردم.

پارک Coney Island

پل زیبا و باورنکردنی بروکلین

محله Dumbo که یکی از جاهایی بود که واقعا دوست داشتم و صحنه از پوستر فیلم Once Upon a Time in America, اینجا پر از جاهایی هست که پوستر یا صحنه های فیلم بودن.

و میدان شلوغ TimeSquare که تا چشم کار میکنه فقط توریست میبینی!

و پارک زیبای Central Park که خیلی از فیلم ها و سریال ها مثل Friends صحنه هایی از اونجا دارن. خونه friends هم رفتیم ولی چیز زیادی برای دیدن نبود.

جایی که هستم رو خیلی دوست دارم. میخواستم یه کم در مورد تجربه ام بنویسم. اولین چیزی که نظرم رو جلب کرد تنوع آدما بود. نیویورک بیشتر از هر شهر دیگه ای توی امریکا و شاید دنیا تنوع آدم داره. از هر جای دنیا میشه اینجا آدم دید. توی یه واگن مترو هیچ دو نفری شبیه هم نیستن.

بخوام مقایسه کنم با دالاس اینجا همه چیز خیلی گرونتر و کوچیکتره. نیویورک بیشترین شباهت رو به تهران داره و واقعا شهره. دالاس بیشتر مثل یه روستای گسترده است که اسم شهر روش گذاشتن. ازین شهرهایی که من دیدم توی امریکا نیویورک و  لس آنجلس و سن فرانسیسکو و شیکاگو و تا حدی سیاتل شهر هستن و بقیه شهرهای امریکا بیشتر شبیه روستا هستن. نیویورک بیشتر شباهت رو به تهران داره. سیستم حمل و نقل عمومی خیلی خوبه و تقریبا برای اکثر جاهاش نیازی به ماشین نیست. پارکینگ خیلی گرونه و بعضی جاها روزی 67 دلار هم من دیدم. کنار خیابون هم پارکینگ ساعتی 4 دلار ایناست که تقریبا 4 برابر دالاسه! پارکینگ ماشین هم ماهی 240 دلار این آپارتمانی که من هستم میگیرن (بعضی جاها 350 دلار) در حالیکه دالاس من 30 دلار میدادم و البته برای ماشین قدیمی ام هم مجانی پارک میکردم. بیمه ماشین هم شنیدم 3 تا 5 برابر دالاس هست. یعنی ماشین نداشته باشی راحتتری. مترو هم گرونه و هر مسیر 2.75 دلار میشه. یعنی یک روز دو مسیر بری و برگردی میشه 11 دلار. کارت مترو ماهیانه هم 125 دلار اینا میشه یعنی خیلی فرقی نمیکنه.

رستوران ها هم خیلی گرون هستن. یه پرس غذای معمولی راحت 30 دلار در میاد. توی دالاس با 20 دلار میشه یه All you can eat buffer (هرچقدر خواستی بخور) کیفیت خوب رفت. رستوران های گرون هم قشنگ 150 دلار اینا میشه. اینجا خیلی بیرون غذا نخوردم و بیشتر از فروشگاه Target نزدیک خونه خرید کردم که اونم 10-25 درصد گرونتر از دالاس هست. یک بار هم رفتم Costco که چون خیلی دوره و ماشین ندارم ارزش نداره همیشه برای خرید برم اونجا.

مغازه ها و تقریبا همه چیز کوچیکتر از دالاس هست. مثلا رستوران توی دالاس 50 تا میز داره. اینجا اکثر رستوران ها بیشتر شبیه ساندویچی های دالاس هستن :) 

کامیون های غذا (Food Truck) همه جا هستن و تقریبا همشون عرب هستن و من هنوز ازشون غذا نگرفتم. از یکیشون بستنی گرفتم و بستنی قیفی1 دلاری رو 6 دلار داد و توش رو هم پر نکرده بود. پیتزاهای 1 دلاری عالی هستن. یکی دو تا جای معروفش رو که میدونستم امتحان کردم و دیدم واقعا خوبن. پیتزای نیویورک به نظرم از شیکاگو بهتره. نازک و ترد هست و میشه بعضی وقتا توی رژیم غذایی تقلب کرد و یه قاچ یک دلاری خرید. اینجا خیلی باید راه رفت. یادم افتاد روزایی که توی تهران چندین ساعت پیاده میرفتم. اینش خیلی خوبه. 

آدمهای اینجا به نسبت دالاس خیلی خوش برخورد هستن. من توی پارک با یکی دو تا از دخترا که حرف زدم متعجب بودم که اینقدر راحت میشه باهاشون مکالمه کرد. توی دالاس اکثر آدما خودشونو خیلی میگیرن و فکر میکنن مثلا Dallas born and raised (یعنی دالاس به دنیا آمده باشن و بزرگ شده باشن) یه امتیاز خیلی بزرگ حساب میشه و نه تنها خارجی ها که حتی امریکایی های شهرهای دیگه رو هم توی گروه های اجتماعیشون نمیپذیرن. آدم اینجا از نظر اجتماعی خیلی بیشتر پیشرفت میکنه و احتمالا موقعیت های کاری و تجاری زیادتری (مثل تهران نسبت به شهرستان) داشته باشه.

اینجا اکثریت اشتراکی زندگی میکنن. خیلی معمول هست که 2-3 نفر توی یه آپارتمان باشن. فضای آپارتمان ها هم خیلی کوچیکتر و همه چیز قدیمی تر و قیمت هم چندین برابر دالاس هست. سوسک که خیلی عادیه. موش (rat) هم که هم توی خیابونها زیاد میبینی و بعضی آپارتمان ها هم موش دارن. دالاس تقریبا هر کسی برای خودش یه جایی رو داره و معمولا تمیز و نو تر هستن.

نیویورک کثیف ترین شهری هست که توی امریکا دیدم ( احتمالا از این کثیف تر نباشه اصلا). مترو ها قدیمی و همه جا بوی بد میاد. از وقتی هم که علف آزاد شده همه جای بوی علف میاد. بوی ادرار هم خیلی ایستگاه های مترو با بوی های عجیب دیگه ترکیب میشه. خیابون ها هم خیلی کثیف هستن و سیستم زباله از تهران هم بدتره و همه جا کیسه سیاه زباله توی خیابون ها پیدا میشه. خود خیابون ها مثلا Time square پر از آشغال هست و انگار شهرداری اصلا توجهی نداره. همه جا هم پر از داربست هست برای ساخت و ساز ساختمان های قدیمی. من اصلا انتظار نداشتم که نیویورک اینقدر کثیف باشه. حداقل دو برابر سانفرانسیسکو کثیف هست. دالاس هم که انگار همه جا رو لیس زدن اگرچه شهریتش به اندازه اینجا نیست!

هوا اینجا خیلی خوبه اما زمستون سرد میشه و برف میاد. بعضی ها میگن چون چهار فصل رو داره بهتر از کالیفرنیاست اما من خودم هوای لس آنجلس رو به همه جا ترجیح میدم. اگرچه بدم نمیاد کمی برف هم ببینم اما چند ماه سرد و بارونی و برف باشه زندگی سخت میشه.

دو هفته دیگه قرارداد اینجا تموم میشه و موندم که کجا برم. باید بگردم ببینم چه جایی رو پیدا میکنم.