به اندازه ده سال پیر (بزرگ) شدم

چند بار که با مایکل حرف میزدم میگفت من فکر میکنم خیلی عوض شدی اتفاق خاصی افتاده. شاید راست میگفت. بعد از این تجربه کاری به اندازه ده سال بزرگ شدم. شایدم پیر شدم. بهش گفتم که این مدت که کار میکردم باعث شد که دیدم به اجتماع خیلی باز بشه. این خودش یه تاثیر خیلی بزرگی روی من داشت. وقتی میآمدم امریکا خیلی گیج بودم که جایگاه اجتماعی من کجاست؟ ما اینجا توی دانشگاه که هستیم همه دور و برمون آدمای تحصیل کرده خیلی سطح بالا هست که جامعه رو نمیبینیم. این دو تا تجربه کاری ای که داشتم خیلی دیدم رو به اجتماع باز کرد. این کسی که باهاش کار میکردم میگفت 40 سال سابقه کاری داره. سطح کارش اصلا قابل مقایسه با من نبود. با اون شرکت قبلی هم چهار تا شرکت کار میکردند. من با تجربه ترین آدم اینا بودم.دید بهتر من کمک میکنه که اونطوری رفتار کنم که جامعه از یک فرد با سطح تحصیلات دکترا انتظار داره.

اون مربوط به کار بود ولی ارتباطم با آدمای اجتماع هم که بیشتر شده تاثیر زیادی داشته. مثلا هفته پیش با یه دختری date میکردم گفتم به نظرت من چطوری ام. گفت فکر نمیکردم به عمرم هیچ date ای به کیفیت تو داشته باشم. در واقع دارم تابع نگاشت (mapping) جامعه ایران به جامعه اینجا رو پیدا میکنم. حالا بهتر میدونم کی میخوام باشم و چطور باید باشم. حالا بهتر میدونم که اگر مشتری ای برای شرکتم داشته باشم چطوری باهاش صحبت کنم. جای اون کجای جامعه است و جای من کجاست. اینطوری بازخورد بهتری هم از جامعه میتونم بگیرم چون میتونم اونطوری رفتار کنم که از یه نفر با شخصیت من انتظار میره.

این حقیقت داره. شاید دوست نداشتم اینقدر بزرگ بشم اما شد. حالا میفهمم که چقدر مثلا استادم بی مقدار هست و چطوری باید از اول باهاش برخورد میکردم. یا مثلا اون یکی کارمند کجای این جامعه قرار گرفته و چطوری باهاش برخورد کنم. حالا میدونم دقیقا چی باید بخوام و کجا باید برسم که لیاقت من هست.