فرق بزرگ نظام آموزشی امریکا با ایران

یه چیزی که از ترم اول از تفاوت نظام آموزشی امریکا تقریبا  همه کسانی که ایران درس خوندن متوجه میشن اینه که اینجا یه کاری میکنن که درس رو یاد بگیری و نمره خودت رو بگیری. چیزی به اسم خوندن شب امتحان اصلا معنی نداره و کار یادگیری توی کل ترم پخش شده.

من یکی از درس هامو مثال میزنم که ترم اول داشتم. برای این درس ما 7 سری تمرین تحویل دادیم و دو تا امتحان یکی میان ترم و یکی پایان ترم. اولا خیلی برام عجیب بود که اینجا تمرین ها رو نمره میدن اما بعدا متوجه شدم که چقدر عجیب بوده که ما توی ایران تمرینا رو تصحیح نمیکردیم و نمره هاش توی نمره نهایی تاثیر کمی داشت. تمرینای این درس 60% نمره کل درس بود و میان ترم 15% و پایان ترم 25%. یعنی میشه گفت من امتحان پایان ترم رو که میخواستم بدم هیچ نگرانی ای نداشتم که درس رو قبول میشم یا نمیشم. 

مزایایی که این روش داره اینه که استرس امتحان خیلی کم میشه. اونجاهایی از درس که خوب یاد گرفته نشده توی همون طول ترم با تمرین ها رفع میشه. نمره توی کل ترم پخش میشه و دانشجو هم مجبور میشه که درس رو یاد بگیره که نمره اشو بگیره. اگرم یه وقتی یه جایی مشکلی پیش بیاد برای یه کسی اونقدری تاثیر نداره. جالبه بدونید استادی که من کمکش بودم میگفت هر کسی اعتراض کرد برای نمره تمرینش یه کم نمره اشو زیاد کن که چون نمره نهایی وابستگی کمی به اون یه ذره نمره ای که براش زیاد میکنی داره ولی در عوض اون احساس رضایت میکنه. 

البته این روش تدریس تمام وقت دانشجو رو توی طول ترم میگیره. مثلا یکی سه تا درس داره هر هفته باید تمرین تحویل بده و من یادمه که همش داشتم آخر هفته ها تمرین حل میکردم و البته مجبور بودم که درس رو هم یاد بگیرم تا بتونم تمرین رو حل کنم و خیلی از نظر زمانی در مشکل بودم. این ترم هم که آخرین درسم رو دارم هر چند هفته یکبار آخر هفته رو مجبورم بشینم تمرین حل کنم. حتی اگر نخوای هم مجبوری درس رو یاد بگیری که پاس بشی. آخر ترم هم کسی نمیتونه بره پیش استاد بگه مثلا یه ده بده ما پاس بشیم چون نمره اش مجموع ده تا نمره دیگه است و چه بهانه ای میتونه یه نفر بیاره که توی ده تا نمره نتونسته یه نمره درست بگیره!

امیدوارم که یه روزی ما هم بتونیم توی دانشگاه هامون اینطوری درس بدیم که هم دانشجو ها درس رو یاد بگیرن و هم اینکه این همه فشار و استرس برای شب امتحان نباشه. حداقل حالا که نیست امیدوارم که بچه ها خودشون توی طول ترم بخونن یا از استاداشون بخوان که براشون تمرین تعیین کنن که حل کنن و یاد بگیرن. 

این روزا خیلی درگیر کارهای دانشگاه هستم و شاید نرسم که خیلی بنویسم اما ترمم تموم بشه ممکنه سرم آزادتر بشه. 

سلام. سال نو مبارک!

سلام

قول داده بودم بلاگ قبلی برسه به 1 میلیون بازدید یه چیزایی اینجا بنویسم. 

oh my god. 1 million visit? what's happening? 

راستشو بخواهید فکر نمیکردم به این زودی به اینجا برسه مخصوصا اینکه کلا بلاگ تعطیل بود ولی خب دیگه شد منم مجبورم به قولم عمل کنم.

توی این بلاگ دوست دارم چیزایی رو که قبلا قول داده بودم بنویسم و وقت نشده بود بنویسم و یه کمی مثل بلاگ قبلی افکار و نظراتم رو بنویسم. متاسفم برای کسانی که داستان وودی رو دنبال میکردن چون قصد ندارم اینجا ادامه اش بدم. 

سال نو مبارک!

سال خیلی خوبی داشته باشین. ایشالله که چیزای خوبی اینجا بنویسم و از شما هم کلی چیز یاد بگیرم.