شیکاگو - روز هشتم - شهر چینی ها

ای بابا چقدر ما شیکاگو بودیم! از صبحانه یه عکس گرفتم که یادم بمونه هر روز چی خوردیم اینجا. صبحانه هر چی میخواستی میتونستی برداری اما تنوع نداشت. روز اول من ووچر ام یادم رفته بود بیارم و میگفت 16 دلار میشه اما بعدا روی اتاق هتل امون حساب کردن.

امروز هم مثل بقیه روزها بود فقط هوا از صبح خیلی خوب بود. صبح یه جلسه داشتیم.  امروز هم این همکار هندیمون یه کلمه گفت washroom (هندی های به جای restroom  میگن) و این همکار امریکایی ام هم گفت چی؟ و باز با هم خندیدیم. یه بار دیگه هم کلمه Herb رو درست تلفظ نکرد. این امریکایی هم باز گیر داده بود که این هورب تلفظ میشه. منم گفتم ای بابا منم اینو میگن ههههررررببببب! خلاصه امریکایی ها خیلی توی این چیزا داستان هستن. کاشکی میشد با این همکارای امریکایی بیشتر کار کرد کلی چیز دارم یاد میگیریم. امروز هم رفته بود یه صفحه گرامافون خریده بود 135 دلار که کلکسیون گرامافون یکی از گروه های موسیقی راک مورد علاقه اشو کامل کنه. داره کلکسیون کارت بیس بال و این گرامافون ها رو جمع میکنه. 

عصر هم کیفم رو دادم همکار هندیمون ببره هتل و خودم رفتم سمت مرکز شهر.

میخواستم که مترو عوض کنم باید میرفتم توی خیابون و چشمم به کمپس دانشگاه DePaul افتاد و رفتم توش. پایینش فروشگاه بود.

از یه دختر چینیه پرسیدم که دستشویی کجاست و اونم نشونم داد. توی شیکاگو من چینی و سفید زیاد میبینم. برعکس دالاس که پر از مکزیکی هست. بعد هم سوار مترو شدم دوباره و رفتم China Town. یک ساعتی کل مسیرم طول کشید اما ارزشش رو داشت چون خیلی با حال بود.از همون ایستگاه مترو همه چیز رنگ چینی میگرفت.

 قشنگ حس توی چین بودن بهم دست داد. لوس آنجلس هم China Town رفته بودم اما مثل اینجا حس چین رو نمیداد.

 

لس آنجلس اما Little Tokoyo اش حس ژاپن میداد که دوست داشتم. یه یک ساعتی توی خیابون هاش قدم زدم.