خونه ای که هستم بعضی وقتا بلیت مجانی برای کنسرت میدن. بلیت گرفتم و گفتم تا قبل از اینکه برم شیکاگو با این دوست چینی ام یه کنسرت هم برم. برای کنسرت رفتیم House of Blues ولی چون شام نخورده بود اول رفتیم شام. شام خیلی دیر آماده شد. فضای اینجا خیلی قشنگ تنظیم شده بود.از مزایای دالاس اینه که خیلی چیزا رو میشه ارزون یا مجانی پیدا کرد. مزایای خونه جدید هم اینه که به مرکز شهر هم نزدیکه که اینجاها از این برنامه ها بیشتره.
بعد از شام چند دقیقه ای بیشتر از کنسرت نمونده بود و ما هم تا قبل از اینکه در خروجی و خیابون ها شلوغ بشه برگشتیم.
برای غذا هم من Flat bread سفارش دادم که یه طعم جدیدی میداد.
نزدیکیهای عید ٩٧ بود توی خونه دوستم توی شیکاگو خوابیده بودم، یاد وبلاگ شما افتادم و سال ٩٢ که توی خوابگاه نوشته هاتون رو میخوندم و تازه داشتم میفهمیدم امریکا کجاست و اصلا اپلای چیه. بعدبنظرم اومد یه پیغام براتون بذارم ولی نهایتا هم فراموشم شد نذاشتم. امشب هم داشتم دنبال موضوع دیگه ای توی اینترنت میگشتم که وبلاگ شمارو نمایش داد. گفتم ایندفعه حتما یه پیغام بذارم.
خیلی لطف دارین. هر جا هستین شاید و سربلند باشین.
اقا این همه اتفاق مهم داره واسه مملکتت میوفته شما اونوقت از ساندویج خوردنت بلاگ میکنی!
چی بلاگ کنم؟ بخوام بلاگ کنم باید فحش رو بکشم به همشون که بلاگ به سرنوشت تلگرام دچار میشه. منو باش تازه کانال تستی تلگرام رو یه مدتی آزمایش کرده بودم.